Cees Westveer schaakt in Rusland
of
Een (Schaak)Trip naar Rusland
Het is januari 2002, een prachtige zonnige zondagmiddag, die later nog mooier zal worden. Wij hadden ons jaarlijkse familiereunie.
Al jaren loop ik met de gedachten rond om een keer naar Rusland te gaan. Dat land heeft altijd al een enorme aantrekkingskracht op mij gehad.
Niet alleen omdat het een geweldig mooi land is met werkelijk schitterende gebouwen, kerken en musea`s, waar prachtige kunst word tentoongesteld.
Denk maar aan o.a. de Hermitage, de Petrus en Paulus kerk met zijn prachtige kerktoren verguld in goud, de metro in Moskou waar alle station`s van marmer zijn en
plafons met mozaiek figuren.
Maar wat te denken van de Russische schaakcultuur, ik hoef de schaakliefhebbers onder ons
niet te vragen waar de beste schakers van de wereld vandaan komen. Botwinnik, Aljechin
(heeft een keer met zijn dronken hoofd over een bord geplast uit kwaadheid),
Tal (de tovenaar van Riga), Spasky, Karpov en Kasparov om er maar een paar te noemen.
Dan heb je natuurlijk nog de honderdduizende amateur schakers. Soms denk ik, wat voetbal hier is,
is schaken in Rusland, volks sport nummer 1 dus. Hoogste tijd dus om mijn plan kenbaar
te maken aan mijn familie en voor te leggen of er misschien interesse is om met mij naar
Rusland te gaan in het najaar.
Ik kan u vertellen, het was een schot in de roos. Mijn schoonvader en mijn twee zwagers
waren laaiend enthousiast. De dames wat minder, dachten ook aan de schoolgaande kinderen
dus het was beklonken, de heren gaan de dames blijven thuis, maar ze gunden het ons van
harte.
Eind september was het zover, met Kras reizen eerst vijf dagen naar Moskou dan met de
nachttrein vier dagen naar St. Petersburg, dan weer met de trein terug naar Moskou.
Via een tussen stop in Stockholm landen wij in Moskou, na twee uren wachten konden wij
door de douane waar wij werden verwelkomd door Vladimir ,onze gids voor de komende
anderhalve week, een geweldige gids die zeer goed Nederlands spreekt en
in de wintermaanden gids bleek te zijn voor russen die de Benelux bezoeken.
Tijdens de vlucht gingen de gedachten door mij heen van, ik moet natuurlijk tegen een
rus schaken hier in Rusland.
Wij kwamen in een hotel terecht met meer dan tienduizend kamers. In 1980 werd dit hotel
bewoond door de sporters die meededen aan de Olympische spelen die toen werden gehouden.
Een van mijn eerste vragen aan Vladimir was of ik ergens de gelegenheid had om te schaken.
Hij zei, in St .Petersburg heb je het Katharina Park waar veel russen bij elkaar komen
om te schaken en te dammen, ook vertelde hij dat ik wel mijn portemonnee mee moest nemen
omdat het wel om geld gaat. Nog een kleine week wachten dus.
Na een indrukwekkend bezoek aan Moskou op naar St. Petersburg, mijn hart begon al een
beetje sneller te kloppen, hoe zal het mij vergaan en tegen welke rus gaan wij de
strijd uitvechten op de 64 velden.
De tweede dag sprak ik de gids aan wanneer ik de gelegenheid zal krijgen te kunnen
schaken. Morgen, beloofde hij mij, wij gaan een kleine tour maken en daarna hebben wij
3 uur de tijd voor onszelf, hij zal mij naar het Katharina Park brengen.
Na een wat een onrustige nacht en iets teveel Russisch bier was de dag aangebroken.
Om 13.30 uur arriveerden wij in het park.
Op dat moment was er een ceremonie bezig, de premier van Canada deed een krans legging
bij een monument, wij er met een boog omheen richting de schakers.
Hier is het zei Vladimir, met een hartslag van 140 keek ik om mij heen.
Overal om mij heen zag ik bankjes staan waar dammers en schakers hun sport beoefenen,
ik kreeg een dikke knipoog van Vladimir en hij wenste mij veel plezier. Om 15.00 uur zou
hij mij weer ophalen. Daar ging ik dan, op zoek naar een tegenstander.
Na wat te hebben rondgekeken zag ik een plaats vrijkomen, erop af dus.
Ik ontmoete een man van rond de 60 jaar, hij begroette mij met leuke pretoogjes kreeg een
hand en moest plaatsnemen. Hij begon wat te vertellen naar wat later bleek dat het over
de inzet gaat.
Hij schreef op een stukje papier wat het bedrag was, 200 roebel moest ik inleggen
(ongeveer ¬ 4.50), wat hij ook deed. Het geld werd onder het schaakbord gelegd en de
klok werd op vijf minuten gezet.
Zoals jullie weten is snel schaken niet echt mijn sterkste kant maar vooruit, je wilt
toch schaken.
Mijn zwagers met video en fotocamera in de aanslag ging ik dan eindelijk schaken.
Hij had wit en ik werd echt van het bord geveegd, hij had er schik in en uit zijn
binnenzak kwam een fles wodka tevoorschijn. Hij nam een flinke slok uit de fles en bood
mij ook de fles wodka aan. Waarom ook niet dacht en nam ook een slok, na wat geproest
en gekuch en een big smile van mijn tegenstander kwam ik weer bij zinnen.
Natuurlijk moest er nog een partij gespeeld worden waarbij ik dan wit had, ik pakte
de klok en zette de tijd op 10 min. Hij keek mij enigszins verbaasd aan, zei niets,
vanwaar ik mag opmaken dat hij ermee akkoord ging.
Deze partij verliep een stuk beter, maar helaas, ik ging door mijn vlag en ben 400
roebel lichter.
Voorlopig staakte ik de strijd en ging een rondje lopen door het park. Na hier en daar
wat strijdlustige schakers gadegeslagen te hebben kwam ik weer bij mijn tegenstander aan,
hij wenkte mij te komen zitten om nog een partijtje te spelen.
Nog een dan, intussen was onze gids ook weer gearriveerd en ik vroeg hem hoe mijn
tegenstander heet, Skipper is zijn naam. De klok werd weer op 10 min. gezet, inleg
200 roebel en er werd geloot wie wit of zwart heeft, gelukkig, ik heb wit.
Het werd een leuke partij en we berusten in remise, zodat ieder zijn geld mag houden.
Nog even via onze gids en tolk Vladimir te hebben nagepraat is het tijd om afscheid te
nemen van onze vriend Skipper.
Terug kijkend heb ik een geweldige middag gehad, we zijn nu bijna zeven jaar verder en
ik denk nog vaak met veel plezier terug aan die middag.
De volgende dag zijn wij weer vertrokken uit St. Petersburg en na een ruim 850km lange
treinreis, die ruim acht uur duurde, en geen minuut vertraging, arriveerden wij weer in
Moskou.
Na een avond lekker doorgezakt te hebben in een Moskouse kroeg, waar wij met andere reisgenoten
nog eens alle verhalen de revue hebben laten passeren, landen wij de volgende dag, via een tussenstop in Kopenhagen, in Amsterdam.
Ik kan u zeggen, het was een reis die ik voor geen goud had willen missen. Twee jaar
later was ik met vakantie in Bergamo, Italie, en daar viel ik ook met mijn neus in de
boter, er was een groot schaaktoernooi, op een werkelijk prachtige locatie, waar iedereen
aan mee kan doen, jullie mogen 3x raden wat ik heb gedaan....................!
Misschien een volgend verhaal?
Cees Westveer
....Cees op het Rode Plein....
....versiering in de metro van Moskou....
....kroonluchters in de metro van Moskou....
....schaken tegen Skipper....
....Skipper heeft de buit binnen....
Terug naar Archief Laatste Nieuws
